بس که نادیده گرفتن مارو با خودم با همه دنیا قهرم
هیشکی یادش نمیاد کی بودیم عاشق حافظه ی این شهرم
وقتی گریم میگیره میخندم نمیدونم با خودم چند چندم
زندگی کردنمو یادم نیست بس که هر ساعتشو جون کندم
کجایی کجایی دل سادم ببین من به چه روزی افتادم
ببین زندگیمو …
کجایی یه شب حس خوشحالی شدم شکل یه حسرت خالی
ببین زندگیمو …
مث کشتی کف اقیانوس انگار از چشم همه پنهونم
هیشکی گردن نمیگیره مارو من مث گل به خودی میمونم
آرزوهامو نبردم از یاد تا نذارم تو دلم خالی شه
مطمئنم که یه روزی توی کوچه ی ما هم عروسی میشه
کجایی کجایی دل سادم ببین من به چه روزی افتادم
ببین زندگیمو …
کجایی یه شب حس خوشحالی شدم شکل یه حسرت خالی
ببین زندگیمو …